Latest updates!

ఈ బ్లాగు పేరు గతంలో “తెరచాటు చందమామ” అని ఉండేది. కేవలం సినిమా పాటల వివరణలు, విశ్లేషణలు ఉండేవి. మధ్యలో నా కవితలు, ఇతర వ్యాసాలు కూడా కలపడంతో “ఎద రస నస” అని పేరు మార్చాను. అందుకు ఇప్పుడు లెంపలేసుకుంటున్నాను! ఇప్పుడు మళ్ళీ ఈ బ్లాగుని సినిమా పాటల విశ్లేషణకే పరిమితం చెయ్యడం మంచిది అనిపిస్తోంది. అందుకే కొన్ని పోస్టులని నా ఇతర బ్లాగుల్లోకి మార్చాను. బ్లాగు పేరు మళ్ళీ “తెరచాటు చందమామ” అయ్యింది.

సంపూర్ణాలు – ఒక పాట గురించి పూర్తిగా వివరణ

చెణకులు – పాటలో కొన్ని లైన్ల గురించి విశేషాలు

విన్నవీ నచ్చినవీ – కొత్తగా రిలీజ్ అయిన ఆడియో సాహితీ విశేషాలు

వ్యాసాలు – పాటల గురించి, గీత రచయితల గురించి రాసిన వ్యాసాలు

ఈ “తెరచాటు చందమామ” బ్లాగులోని వేటూరి, సిరివెన్నెల పాటలపై పోస్టులను ఇటీవలే కొత్త బ్లాగుల్లోకి మార్చాను –

1. వేటూరి వైభవం
2. సిరివెన్నెల తరంగాలు

ఇకపై వేటూరి, సిరివెన్నెలల పాటల విషయాలన్నీ ఆయా బ్లాగుల్లోనే ఉంటాయి. ఇతరమైన పాటల సంగతులు మాత్రమే ఈ బ్లాగులో ఉంటాయి (అయితే పాత వేటూరి/సిరివెన్నెల పోస్టులన్నీ అలానే ఉంచాను)

ఈ బ్లాగులో ఉన్న categories:

సంపూర్ణాలు – ఒక పాట గురించి పూర్తిగా వివరణ
చెణకులు – పాటలో కొన్ని లైన్ల గురించి విశేషాలు
విన్నవీ నచ్చినవీ – కొత్తగా రిలీజ్ అయిన ఆడియో సాహితీ విశేషాలు
వ్యాసాలు – పాటల గురించి, గీత రచయితల గురించి రాసిన వ్యాసాలు

గౌతమిపుత్ర శాతకర్ణి పాటలు

“కంచె” చిత్రంతో క్రిష్ – సిరివెన్నెల – చిరంతన్ భట్ కలిసి సృష్టించిన సంగీత సాహితీ దృశ్యకావ్యానికి పరవశించిన వాళ్ళలో నేనొక్కణ్ణి. మళ్ళీ అదే కాంబో “గౌతమిపుత్ర శాతకర్ణి” చిత్రంలో కుదిరింది కాబట్టి ఈ సినిమా ఆడియోపై నా అంచనాలు చాలా ఎక్కువగానే ఉన్నాయి. ఆల్బం మొదటిసారి విన్నప్పుడు బాణీలు అంతగా ఎక్కలేదు కానీ వినగా వినగా ఆకట్టుకునే సంగీతం. సిరివెన్నెల సాహిత్యం కూడా చక్కగా అమరింది.

చాలా కాలం తర్వాత ఉదిత్ నారాయణ్ గొంతు వినిపించిన “ఎకిమీడా నా జతవిడనని వరమిడవా, తగుతోడా కడకొంగున ముడిపడవా” అనే ప్రణయ యుగళ గీతం వినగానే ఆకట్టుకుని అలరించింది. నాకు ఆల్బంలో బాగా నచ్చిన పాట ఇదే. “ఎకిమీడు” అంటే రాజు అని అర్థం కనిపిస్తోంది నిఘంటువులో. ఇలాంటి అరుదైన పదాలను వాడిన సిరివెన్నెలని మెచ్చుకోవాలి. హుషారైన ట్యూన్ కుదిరిన ఈ పాటలో సిరివెన్నెల చాలా చక్కని పదాలని ట్యూన్‌కి బాగా కుదిరేటట్టు వాడి మురిపించారు. పల్లవిలోనే “డ” అక్షరంతో అందమైన వృత్త్యనుప్రాస వేసిన సిరివెన్నెల, “ఎండో వానో ఎవరికెరుక? ఏ వేళాపాళా ఎరుగననీ, ప్రతీరోజిలా నీతో పాటే నడుస్తు గడిస్తే ఎన్నాళ్ళైతేనేం, ఎటైతేనేం?” అంటూ ఎండైనా వానైనా ఏ మాత్రం చెదరని అనుబంధాన్ని అందంగా పలికించారు.

“గణగణ గణగణ గుండెలలో జేగంటలు మ్రోగెను రక్కసి మూకలు ముక్కలు ముక్కలయేలా, కణకణ కణకణ కన్నులలో కార్చిచ్చులు రేగెను చిక్కటి చీకటి ఎర్రగ రగిలించేలా” అనే పాట యుద్ధం చెయ్యడానికి వెళ్తున్న సైన్యం ఆలపించే యుద్ధగీతంలా ఉంది. ట్యూన్ నడక, సాహిత్యం చూస్తే “బాజీరావ్ మస్తానీ” చిత్రంలో “మహలింగ” పాట గుర్తొచ్చింది. ఆ పాటంత ఆకట్టుకోకపోయినా మంచి ట్యూనే. సిరివెన్నెల తన సాహిత్యంతో వీరరసాన్ని బాగా పలికించారు. “కీడంటే మన నీడే కదరా, నదురా బెదురా ముందుకు పదరా” వంటి పొందికైన పదాలు కలిగిన వాక్యాలు, చక్కని భావాలు ఉన్న పాట.

బాలూ గొంతులో వినిపించే శృంగార యుగళ గీతం “మృగనయనా భయమేలనే”. ఎన్నేళ్ళైనా కుర్రగానే ఉన్న బాలూ గొంతు ఈ పాటకి వన్నె తెచ్చింది. ఈ యుగళ గీతంలోనూ శ్రేయా ఘోషల్ మధురంగా గొంతు కలిపింది. పాటలో వినిపించే హిందుస్తానీ ఆలాపనలు బావున్నాయి. సాహిత్యపరంగా చూస్తే “మృగనయనా” వంటి చక్కని పదాలతో సిరివెన్నెల రాసిన పాట మురిపించింది. ముఖ్యంగా “అధరమదోలా అదిరినదేలా, కనుకొలకుల ఆ తడి తళుకేలా?” అంటూ సాగిన పల్లవి బాగా కుదిరింది. చరణంలో – “నా నరనరమున ఈ వెచ్చదనం, నా పౌరుషమా, నీ పరిమళమా?” అంటూ రాజసాన్నీ శృంగారాన్నీ కలిపిన భావం బావుంది.

“సాహో సార్వభౌమా సాహో” అన్న పాట శాతకర్ణి శౌర్యాన్నీ ఘనతనీ వర్ణించే పాట. మంచి ఎనెర్జీ ఉన్న ట్యూన్ ఆకట్టుకుంది. ఆర్కెస్ట్రైజేషన్ కొంచెం “కృష్ణం వందే జగద్గురుం” చిత్రంలో “జరుగుతున్నది జగన్నాటకం” పాటని గుర్తు తెచ్చింది. “కాలవాహిని శాలివాహన శకముగా ఘనకీర్తి పొందిన సుప్రభాత సుజాతవహ్ని, గౌతమీ సుత శాతకర్ణి, బహుపరాక్!” అంటూ ఎత్తుగడలోనే అద్భుతమైన పదభావచిత్రంతో మొదలెట్టిన సిరివెన్నెల పాటంతా అదే జోరుతో దూసుకెళ్ళారు.

ఆఖరుగా వినిపించే “సింగముపై లంఘించిన బాలుడి పేరు శాతకర్ణి” అన్న పాట బుర్రకథలా సాగుతూ శాతకర్ణి కథని చెప్పే పాట. మాటల రచయిత “సాయి మాధవ్” ఈ పాటతో గీతరచయితగా కూడా తన సత్తా చాటుకున్నారు. హృదయానికి హత్తుకునేలా రచన సాగింది. అయితే హిందీ చాయలతో సాగిన బాణీ, గాయకుడు “విజయ్ ప్రకాశ్” తెలుగు ఉచ్చారణా ఈ పాటని “తెలుగు బుర్రకథ” లా అనిపించనివ్వలేదు.

మొత్తంగా చూస్తే ఈ సినిమా పాటలు నేను ఊహించినట్టు “కంచె” అంత స్థాయిలో లేకపోయినా నిరాశ కలిగించలేదు.

తానూ నేనూ!

“సాహసం శ్వాసగా సాగిపో” చిత్రానికి రెహ్మాన్ అందించిన ఓ అద్భుతమైన మెలొడీ గీతం “తానూ నేనూ” అనే పాట. పాతకాలం రెహ్మాన్‌ని గుర్తూ చేస్తూ ప్లూట్, వయలిన్లు హాయిగా వినిపించే ఈ పాట వీనుల విందే!

తమిళ కవి సుబ్రహ్మణ్య భారతికి వీరాభిమాని అయిన “భారతిదాసన్” అనే పూర్వకవి రాసిన కవితట ఇది! ఆ కవితకి ఇంత చక్కని ట్యూన్ ఇచ్చిన రెహ్మాన్ ఎంతైనా అభినందనీయుడు. అలాగే తెలుగు సాహిత్యాన్ని అందించిన “అనంత్ శ్రీరాం”ని పొగడకుండా ఉండలేం! తేలిగ్గా అర్థమయ్యే భావాలు పలికిస్తూనే మొయిలు (మేఘం), మిన్ను (ఆకాశం), శశి (చంద్రుడు), నిశి (రాత్రి), తావి (సువాసన), మేను (శరీరం), నీరం (నీరు), తమకం (మోహం) లాంటి చక్కని పదాలు వాడాడు. ట్యూన్‌లో ఎంత అందంగా వినిపిస్తున్నాయో ఈ పదాలు. ఇందులో కొన్ని భావాలు పాతవే అయినా కొన్ని కొత్త మెరుపులూ ఉన్నాయ్ (గానం-గమకం, ప్రాయం-తమకం, కావ్యం-సారం వంటివి). ఈ పాటలో వాడిన పదాల్లో “మొయిలు” అన్న పదం ఈనాటి తెలుగుపాటల్లో అరుదుగా వాడుతున్నారు. “మొయిలే లేని అంబర వర్ణం” అంటూ “సఖి” చిత్రంలో వేటూరి లైన్ తర్వాత మళ్ళీ ఇప్పుడే నేను ఆ పదాన్ని వినడం.

గాయకుడు “విజయ్ ప్రకాష్ “ చాలా చక్కగా పాడాడు. అయితే “మనసూ – మేను” అనాల్సిన చోట “మనసూ మాను” అనడం, “వెలుగూ దివ్వె” అనాల్సిన చోట “వెలుగే దివ్వె” అనడం అతని తప్పో, మరి లిరిక్ ఇంగ్లీషులో టైపు చేసిన వారి తప్పో, లేక సాధారణంగా తన తెలుగు పాటల్లో సాహిత్యాన్ని సరిగ్గా పాడించడంలో నిర్లక్ష్యం వహించే రెహ్మాన్ తప్పో తెలియదు! ఈ చిన్న లోపాలు ఉన్నా ఈ పాట మణిపూస! విని ఆస్వాదించండి!

అనంత్ శ్రీరాం సాహిత్యం (అతని పేజ్ నుంచీ తీసుకుని కొన్ని మార్పులు చేశాను) –

1. తాను-నేను.. మొయిలు-మిన్ను..
తాను-నేను.. కలువ-కొలను..
తాను-నేను.. పైరు-చేను..
తాను-నేను.. వేరు-మాను..

శశి తానైతే.. నిశినే నేను..
కుసుమం-తావి.. తాను-నేను..
వెలుగు-దివ్వె.. తెలుగు-తీపి..
తాను-నేను.. మనసు-మేను..

2. దారి నేను.. తీరం తాను..
దారం నేను.. హారం తాను..
దాహం నేను.. నీరం తాను..
కావ్యం నేను.. సారం తాను..

నేను-తాను.. రెప్ప-కన్ను..
వేరైపోని పుడమి-మన్ను

తాను-నేను.. మొయిలు-మిన్ను..
తాను-నేను.. కలువ-కొలను..
తాను-నేను.. గానం-గమకం..
తాను-నేను.. ప్రాయం-తమకం..

అన్నమయ్య చెప్పిన వ్యక్తిత్వ వికాస పాఠం!

ఉగాది కొత్త ఆశలకీ, శుభకామనలకీ ప్రతీక. మనని మనం సంస్కరించుకోవడం కంటే శుభకరమైనది ఏముంటుంది? అందుకే మనలోని జడత్వాన్ని పారద్రోలి కార్యోన్ముఖుల్ని చేసే “మహినుద్యోగి కావలె మనుజుడైన వాడు” అన్న అన్నమయ్య గీతంతో ఉగాదికి స్వాగతం పలుకుదాం.

మహినుద్యోగి కావలె మనుజుడైన వాడు
సహజి వలె నుండి ఏమి సాధింపలేడు!

“ఈ లోకంలో మనిషన్నవాడు ఉద్యోగి కావాలి” అంటున్నాడు అన్నమయ్య. “ఉద్యోగి” అంటే నేటి అర్థంలో “ఉద్యోగం చేసేవాడు” అనుకుని “హమ్మయ్య! అన్నమయ్య ప్రాతిపదికకి సరితూగాను!” అని సంబరపడిపోకండి! అంత తేలిగ్గా మనని వదలడు అన్నమయ్య! ఇక్కడ “ఉద్యోగి” అంటే “ఉద్యమించే వాడు” (ప్రయత్నించే వాడు, పాటుపడే వాడు) అని అర్థం. నాకు చప్పున గుర్తొచ్చేది చిన్నప్పుడు సంస్కృత సుభాషితాల్లో నేర్చుకున్న శ్లోకం –

ఉద్యమేనహి సిద్ధ్యంతి కార్యాణి, న మనోరథైః
నహి సుప్తస్య సింహస్య ప్రవిశంతి ముఖే మృగాః

“ఉద్యమిస్తేనే పనులౌతాయి, కేవలం కోరిక ఉంటే సరిపోదు! సింహం నిద్రిస్తూ ఉంటే జింక నోట్లోకి వచ్చి వాలదు కదా!” ఆని భావం. ఎంత సింహమైనా వేటాడక తప్పదు, ఎంతటి ప్రతిభాసంపన్నుడైనా పరిశ్రమించక తప్పదు. శ్రీశ్రీ “తెలుగువీర లేవరా” పాటలో అన్నది కొంచెం మార్చుకుని “ప్రతి మనిషీ ఉద్యోగై, బద్ధకాన్ని తరిమికొట్టి సింహంలా గర్జించాలి” అని పాడుకుని ఉత్తేజం పొందాలి!

“సహజి లాగ ఉంటే ఏమీ సాధించలేడు” అని కూడా అంటున్నాడు అన్నమయ్య. “నేనింతేనండీ, నా నేచర్ అది” అంటూ ఉంటాం, సాధారణంగా ఓ సాకుగా! “మార్పు” అన్నది చాలా కష్టమైన విషయం ఎవరికైనా. “నేను మారను” అనే బదులు, “నా వల్ల కాదండీ! నేనిలాగే పుట్టాను” అనడం ఎంతైనా గౌరవప్రదంగా ఉంటుంది! ఈ ధోరణినే అన్నమయ్య తప్పుపడుతున్నాడు!

“నాకు సహజంగా పాడే టాలెంటు లేకపోతే నేను ఎంత ప్రయత్నించినా ఎస్పీబీని కాలేను కదా? నాకు సహజంగా ఉన్న ప్రతిభ పైనే దృష్టి పెట్టాలి కదా?” అనే ప్రశ్న పుట్టొచ్చు ఇక్కడ. ఇది నిజమే! “మీకున్న సహజమైన బలాలపైనే దృష్టి కేంద్రీకరించండి, బలహీనతలపై కాదు!” అని పదేపదే నొక్కి వక్కాణించిన మేనేజ్మెంట్ గురువు “పీటర్ డ్రకర్” కూడా, “మీ సహజమైన బలాలు సార్థకమవ్వాలంటే మీరు కష్టపడాలి, ఆ బలాలని ఉపయోగించుకోవాలి” అని చెప్పాడు! ఇదే అన్నమయ్య చెప్తున్నది కూడా!

వెదకి తలచుకుంటే విష్ణుడు కానవచ్చు
చెదరి మరచితే సృష్టి చీకటౌ!
పొదలి నడిచితేను భూమెల్లా మెట్టి రావచ్చు
నిదిరించితే కాలము నిమిషమై తోచు!

నిజానికి ఇదొక ఆధ్యాత్మిక గీతం, పల్లవిలో తెలియట్లేదు కానీ. ఆధ్యాత్మిక సాధకుడికి “తనని తాను గెలుచుకోవడం” లక్షమైతే, ప్రాపంచిక సాధకుడికి “ప్రపంచాన్ని గెలవడం లక్ష్యం”. కాబట్టి అన్నమయ్య ఆధ్యాత్మిక సాధుకుడికి చేసిన ఉపదేశం ప్రపంచంలో మన విజయానికీ దోహదపడుతుంది.

“వెతికి తలుచుకుంటే విష్ణువుని చూడొచ్చు, చెదరి మరిచేవా అంతా అంధకారమే!” అంటున్నాడు. “చెదరి పోవడం” (losing focus) అన్నది ఆధునిక జీవితంలో చాలా మంది ఎదుర్కొనే సమస్య. మన ఎటెన్షన్ కోసం సెల్‌ఫోన్లూ, సవాలక్ష విషయాలూ ప్రయత్నిస్తూనే ఉంటాయి, మనని గెలుస్తూనే ఉంటాయ్! ఒక లక్ష్యాన్ని మనసులో ప్రతిష్ఠించుకుని, అప్పుడప్పుడు కాస్త చలించినా చలనాన్ని మాత్రం ఆపకుండా, దారి తప్పకుండా, సాగే నేర్పరితనం మనదైతే కోరుకున్నది పొందడంలో కష్టమేముంది?

గొప్ప లక్ష్యాన్ని ఏర్పరుచుకున్నా, ఎంతో సంకల్పం ఉన్నా, బండి ముందుకి కదలకపోవడం మనకి అనుభవమే. ఆలోచనని ఆచరణలోకి పెట్టడానికి ఎంతో శ్రమించాలి. బద్ధకం వదిలించుకోవాలి. కోరుకున్న గమ్యం ఎంత సుదూరంగా ఉన్నా కనీసం ఒక అడుగైనా వెయ్యగలగాలి. ఆ అడుగుని నడకగా, తర్వాత గమనంగా మలచుకోవాలి. అందుకే అన్నమయ్య. “పొదలి నడిస్తే మొత్తం భూమినే చుట్టిరావొచ్చు!” అంటున్నాడు (పొదలి అంటే పెరిగి, వర్ధిల్లి అని అర్థం).

“చాలా టైం ఉందిలే!” అనుకున్నవాడికి తొందరా తాపత్రయం ఉండవు. ఒక “అర్జెన్సీ” రావాలి అంటే కాలాన్ని ఆషామాషీగా తీసుకోవడం మానెయ్యాలి. మనం ఏమరపాటుగా ఉంటే తెలియకుండానే జీవితం మొత్తం చేజారిపోతుంది. “నిదురిస్తూ ఉంటే కాలం ఓ నిమిషంలా మాయమైపోతుంది” అన్న అన్నమయ్య మాటలు సమయం విలువని తెలియజెప్పే స్ఫూర్తిదాయకమైన ప్రబోధాలు!

వేడుకతో చదివితే వేదశాస్త్ర సంపన్నుడౌ
జాడతో నూరకుండితే జడుడౌను!
ఓడక తపసియైతే ఉన్నతోన్నతుడౌ
కూడక సోమరి ఐతే గుణహీనుడౌను!

లక్ష్యాన్ని చేరడానికి మనని మనం ప్రేరేపించుకున్నాక, అడుగు ముందుకేశాక, ఆ లక్ష్యసాధనలో మనకి కావలసింది జ్ఞానం (knowledge). దీంతో పాటూ నైపుణ్యం కూడా. ఇవి శ్రద్ధగా, కుతూహలంతో సమకూర్చుకోవలసినవి కానీ కేవలం మొక్కుబడిగా ప్రయత్నిస్తే దక్కేవి కావు. అన్నమయ్య చెప్తున్నది ఇదే! వేడుక అంటే ఇక్కడ “కుతూహలం” అని అర్థం, “జాడ” అంటే “కేవలం నామమాత్రంగా” అని. “శ్రద్ధగా చదివితే వేదశాస్త్ర పారంగతుడివి అవుతావు, నామమాత్రంగా చదివితే మూర్ఖుడిగా మిగులుతావు” అంటున్నాడు.

అలాగే లక్ష్యసాధనలో కావలసిన ఇంకో ముఖ్యమైన లక్షణం ఓటములకి తల్లడిల్లకుండా ఉండగలగడం! ఉన్నతమైన శిఖరాలను అధిరోహించేటప్పుడు ఎప్పుడూ పైపైకి ఎగబాకుతూనే ఉండడం కుదరక పోవచ్చు. అప్పుడప్పుడు కొంత కిందకి పడొచ్చు, కొన్ని సార్లు కిందకి దిగాల్సి రావొచ్చు కూడా. ఇలా కిందకి దిగినా మళ్ళీ పైకి చేర్చే మార్గాన్ని చూసుకుంటూ సాగడమే తెలివంటే. అన్నమయ్య “ఓటములకి తలవంచని తపసివైతే మహోన్నతుడివౌతావు” అంటున్నాడు. “తపస్సు” అనే మాటలో కష్టనష్టాలని తట్టుకునే స్థైర్యం, సడలని ఏకాగ్రత వంటి లక్షణాలు దాగి ఉన్నాయి. ఈ తపస్సు సాధ్యపడాలంటే మనలోని శక్తియుక్తులన్నీ “కూడబెట్టి” పరిశ్రమించాలి. సోమరులకి దక్కేది కాదిది. అందుకే “సోమరిగా ఉంటే గుణహీనుడివి అవుతావు” అంటున్నాడు!

మురహరు గొలిచితే మోక్షము సాధించవచ్చు
వెరవెరగక ఉండితే వీరిడియౌను!
శరణంటే శ్రీవేంకటేశ్వరుడు రక్షించును
పరగ సంశయించితే పాషండుడౌను!
ఎంత పరితపించినా, ఎంత పరిశ్రమించినా కొన్నిసార్లు “ఫలితాలు” మన చేతిలో ఉండవు. గాఢంగా కోరుకున్నది దక్కనప్పుడు తీవ్ర నిరాశకి గురవుతాము. ఓటమి మన అసమర్థతనీ, అల్పత్వాన్నీ గుర్తుచేస్తుంది. అందుకే అన్నమయ్య మనకో చిట్కా (వెరవు) చెప్తున్నాడు. “నీ వంతు కర్తవ్యం నిర్వర్తించు, మిగిలినది దైవనిర్ణయం! బరువంతా నువ్వే మొయ్యడం ఎందుకు, నీ బండలని ఆ ఏడుకొండల వాడికి అర్పించు” అంటున్నాడు. ఇదే కర్మసిద్ధాంతం. ఇదే మోక్షాన్ని సాధించే మార్గం కూడా. “మోక్షసాధనకి నీ ప్రయత్నమే సరిపోదు, ఆ మురహరుని కరుణ ఉండాలి. ఈ ఉపాయం తెలియకపోతే నువ్వు ఒట్టి అవివేకిగా (వీరిడిగా) మిగులుతావు” అన్న అన్నమయ్య మాట ప్రాపంచిక సాధకులకి కూడా శిరోధార్యం.

ఆఖరుగా ఆణిముత్యం లాంటి వాక్యంతో ముగిస్తాడు అన్నమయ్య. “పరగ” అంటే “ఒప్పుకోలుగా” (agreeably) అని అర్థం. మన ప్రశ్నలు, సంశయాలు అన్నీ నిజాయితీ నిండినవైతే సత్యాన్ని చూపించే వెలుగురేఖలౌతాయి. కానీ చాలా సార్లు మన సంశయాలు మనం ముందుగా ఏర్పరుకున్న అభిప్రాయాలకీ, మన అహంకారానికీ దర్పణాలు మాత్రమే! . “ఇది సాధ్యమేనా?” అన్న ప్రశ్న నిజానికి “ఇది అసాధ్యం!” అని చెప్పడం మాత్రమే, నిజాయితీతో శోధించుకున్నది కాదు. దీనినే “ఒప్పుకోలుగా సంశయించడం” (పరగ సంశయించడం) అన్నాడు అన్నమయ్య. అలా సంశయించే వాడు సత్యాన్ని తెలుసుకోలేడు కానీ ప్రయత్నించానన్న భ్రమలో తనని తానే మోసం చేసుకుంటూ ఉంటాడు. అలాంటివాడు ఆధ్యాత్మిక సత్యాన్ని తెలుసుకోలేని పాషండుడు (వేదాలు చెప్పిన సత్యాన్ని అంగీకరించని వాడు) అవుతాడు. తన అహంకారాన్నీ, అభిప్రాయాలనీ విడిచి సత్యాన్ని శరణు కోరిన నిజమైన సత్యశోధకుడైనవాడు, వేదాలని కాదన్నా సత్యాన్ని పొందుతాడు! గెలుపుని కోరుకున్న వాడు ముందు తన మది తలుపులని తెరవాలి, పాతని పారద్రోలి కొత్తదనాన్ని ఆహ్వానించాలి!

ఈ అద్భుతమైన గీతాన్ని శోభారాజు గారు చాలా చక్కగా స్వరపరిచి గానం చేశారు. అది యూట్యూబులో ఇక్కడ వినొచ్చు.

(తొలి ప్రచురణ సారంగ పత్రికలో)

మనసుని తాకే “ఊపిరి” గీతాలు

“ఊపిరి” చిత్రానికి ఊపిరి సిరివెన్నెల రాసిన పాటలని చెప్పక తప్పదు. నిజానికి ఈ చిత్రానికి సిరివెన్నెల రాసిన పాటల్లో మరీ కొత్త భావాలు కానీ, వినూత్న ప్రయోగాలు కానీ పెద్దగా లేవు. ఆయన తన పాటల్లో తరచూ చెప్పే ఆశావహ దృక్పథం, మనిషితనం వంటి అంశాలే ఇక్కడా కనిపిస్తాయి. అయితేనేం హృదయానికి హత్తుకునేలా, బావుందనిపించేలా రాయడంలో సిరివెన్నెల కృతకృత్యులయ్యారనే చెప్పాలి.

సినిమాలో మొదటగా వినిపించే పాట “శంకర్ మహదేవన్” గాత్రంలో వినిపించే “బేబీ ఆగొద్దు” అన్నది. “గోపీ సుందర్” ఇచ్చిన ట్యూన్ అంతగా ఆకట్టుకునేలా లేదు, పైపెచ్చు ఆ “బేబీ” అని తరచూ అరవడం చిరాకు తెప్పించింది! అయితే జీవితాన్ని కారు ప్రయాణంతో పోలుస్తూ సిరివెన్నెల రాసిన చరణం మాత్రం మెరుస్తుంది. నిజానికి సిరివెన్నెల ఈ చరణంలో చెప్పినట్టు కారు నడిపితే డ్రైవింగ్ టెస్టు ఫెయిల్ అవ్వడమో, లేదా ఆక్సిడెంటు జరగడమో ఖాయం! కానీ జీవితాన్ని ఆయన చెప్పినట్టు నడిపిస్తే “లైఫ్ టెస్ట్” పాస్ అవుతాం, జీవితం ఓ ఆక్సిడంటుగా మారకుండా ప్రయోజకమౌతుంది –

అద్దం ఏం చూపిస్తుంది?
వెనకేదో ఉందంటుంది
మన కంటికి కనిపిస్తుందీ ముందున్నది!
బెల్టన్నది సీటుకి ఉంది
మదినెట్టా బంధిస్తుంది?
ఊహల్లో విహరిస్తుంటే…
దూసుకెళ్ళే ఈ జోరును ఆపే బ్రేకు లేదే!
దారులన్నీ మనవేగా, పోనీ ధీమాగా
తప్పైతే మళ్ళీ యూ-టర్న్ కొట్టేద్దాం!

జీవితాన్ని వివరించే పాట, నాకు ఆల్బంలో బాగా నచ్చిన పాట “ఒక లైఫ్” అన్నది. కార్తీక్ చక్కగా పాడిన ఈ గిటార్ ప్రాధాన్య గీతానికి ట్యూన్ కూడా బాగా కుదిరింది. చరణంలో సిరివెన్నెల ఎంతో ప్రతిభావంతంగా జీవితాన్ని పూర్తిగా ఆస్వాదించడానికి, అవరోధాలను అధిగమించడానికి కావలసిన జ్ఞానబోధ చేసి ఉత్తేజపరుస్తారు –

ఏం? ఏం లేదని?
మనం చూడాలి గానీ
ఊపిరి లేదా ఊహలు లేవా?
నీకోసం నువ్వే లేవా?
చీకటికి రంగులేసే కలలెన్నో
నీ తోడై వస్తుండగా
ఒంటరిగా లేవని
ఆశకి కూడా ఆశని కలిగించేయ్!
ఆయువనేది ఉండేవరకూ
ఇంకేదో లేదని అనకు!
ఒక్కో క్షణమూ ఈ బ్రతుకూ కొత్తదే నీకు!

“విజయ్ ప్రకాష్” హృద్యంగా ఆలపించిన “నువ్వేమిచ్చావో” అనే బిట్ సాంగ్, జీవితాన్ని కొత్తగా ఆస్వాదించడానికి తోడ్పడిన స్నేహితుడి కోసం కృతజ్ఞతాపూర్వకంగా పాడిన గీతంలా తోస్తోంది. మొదటి రెండు వాక్యాలూ ఆకట్టున్నాయి –

నువ్వేమిచ్చావో నీకైనా అది తెలుసునా?
నేనేం పొందానో నా మౌనం నీకు తెలిపెనా!

“పోదాం ఎగిరెగిరిపోదాం” అంటూ సాగే హుషారు గీతం పర్యటనలకి విమానంలో ఎగిరిపోయే యాత్రికుల గీతం. ఇలాంటి పాటలో పర్యటన అంటే కేవలం వినోదయాత్ర కాదని, జీవితంలో నూతనోత్తేజం నింపుకోవడం అనీ, కొత్త అనుభూతులు పోగుచేసుకోవడం అనీ, కొత్త పరిచయాల్లో ఆనందాన్ని వెతుక్కోవడం అనీ తెలియజెప్పే పల్లవి రాయడం ఒక్క సిరివెన్నెలే చెయ్యగలరు –

పోదాం ఎగిరెగిరిపోదాం
ఎందాకా అంటే ఏమో అందాం!
పోదాం ఇక్కణ్ణే ఉంటే
అలవాటై పోతాం మనకే మనం!
ఏ దారి పువ్వులే పరచి మనని రమ్మన్నదో ఆ దారిలో
ఎవ్వర్ని చూసినా నవ్వులే విరిసే హలో అనే హుషారులో!

“ఎప్పుడూ ఒక్కలా ఉండదు” అన్న పాట కూడా జీవితాన్ని వివరిస్తుంది, “ఒక లైఫ్” పాటలా. అయితే ఈ పాట ఒక రకమైన వేదాంత ధోరణిలో ఫిలసాఫికల్‌గా సాగుతుంది. సిరివెన్నెల రెండు చరణాలతో రాసిన పూర్తి నిడివి గల పాట ఇదొక్కట్టే ఈ సినిమాలో. మళ్ళీ ఈ పాటని కార్తీకే పాడాడు. జీవన గమనంలో కాదనలేని సత్యాలు రెండు – నిత్యం మార్పుని వెంటతెచ్చుకుని నడిచే “కాలం”, అనుబంధ బాంధవ్యాలతో, కష్టసుఖాలతో సాగే “పయనం” అన్నవి. ఈ రోజుని ఆస్వాదిస్తూనే అది ఇలాగే ఉండిపోవాలి అనుకోకూడదనీ, నిన్నటిని గుండెలో నింపుకుని రేపటిని స్వాగతిస్తూ సాగిపోవాలని సమయాన్ని జయించే చిట్కా సిరివెన్నెల చెబుతారు. పయనంలోని ఒడిదుడుకులని తట్టుకోడానికి గుండెనిబ్బరాన్ని, నిరంతరం తనని తానే అధిగమించుకునే ప్రయత్నాన్నీ, ఇబ్బందులని కూడా ప్రేమించే ధీమానీ సిరివెన్నెల బోధిస్తారు –

నీ ఊపిరే నీ తోడుగా
నీ ఊహలే నీ దారిగా
నిన్నే నువ్వు వెంటాడక
ఏ తీరం చేరవుగా
కష్టాలనే కవ్వించగా
కన్నీళ్ళనే నవ్వించగా
ఇబ్బందులే ఇష్టాలుగా
అనుకుంటే చాలు కదా!

ఇంత సీరియస్ పాటల మధ్య కాస్త తెరిపి ఇవ్వడానికా అన్నట్టు రెండు హుషారైన శృంగార గీతాలు ఉన్నాయీ ఆల్బంలో. సినిమా ఎంత ఉదాత్తమైనదైనా ఒక ఐటం సాంగు మటుకు ఉండాలి అన్నది తెలుగు సినిమాలలో తప్పనిసరి నియమం మరి! వేదాంతం చెప్పిన వెంటనే గీతాగోవిందం బోధించమంటే బావుండదని అనుకున్నారో ఏమో ఈ పాటలని సిరివెన్నెల చేత కాకుండా రామజోగయ్య శాస్త్రి గారి చేత రాయించారు. అలా చిన్న శాస్త్రి గారు, చిలిపి శాస్త్రిగా మారి రెండు రసగుళికలని పండించారు. ఈ రెంటిలో నన్ను అమితంగా ఆకట్టుకున్న పాట, “అయ్యో అయ్యో” అన్న సరసమైన యుగళ గీతం. ట్యూన్ ఇట్టే నచ్చేలా ఉంది. ఈ పాట ఖచ్చితంగా ఆల్బంలో హిట్ సాంగ్ అయ్యి తీరుతుంది. “సీతాకోక చిలకల గుంపు నడుమొంపుల్లో కితకితలాడే!” అంటూ మొదలెడుతూనే కొంటె కవిత్వంతో కట్టిపడేశారు రామజోగయ్య గారు! ఇలా “కితకితలతో” మొదలెట్టి, “పిటపిట”, “చిటపట”, “అట ఇట”, “కిటకిట”, “కటకట”, “గడగడ” వంటి అచ్చ తెలుగు నుడికారాలతో శృంగారాన్ని ఒలికించి రసహృదయాలని “లబలబ” లాడించారు –

పిల్లరంగు పిటపిటా
చెంగుచెంగు చిటపటా
కంటి ముందే అట ఇటా
తిప్పుకుంటూ తిరుగుతున్నదే!
ఒంపుసొంపు కిటకిటా
చెప్పలేని కటకటా
చూపుతోనే గడగడా
దప్పికేమో తీరకున్నదే!

రామజోగయ్య గారు రాసిన “డోర్ నెంబర్” అనే ఇంకో పాట ఫక్తు ఐటం సాంగ్. రొటీన్‌గా సాగే ట్యూన్ అస్సలు ఆకట్టుకోలేదు. అయినా ఈ పాటని బ్రతికించడానికి రామజోగయ్య గారు శతవిధాల ప్రయత్నించి ఫేస్బుక్, ట్విట్టర్ వంటివి ప్రస్తావిస్తూ వెరైటీని కొత్తదనాన్నీ సాధ్యమైనంత నింపారు. ఆయన కష్టాన్ని గ్రహిస్తున్నా ఈ పాటని భరించడం మాత్రం కష్టమే అయ్యింది. మొత్తం పాటలో ఆకట్టుకునేది ఏదైనా ఉంటే అది గాయని గీతామాధురి చేసిన “వాయిస్ మాడ్యులేషన్”. తన సహజమైన గాత్రాన్ని మార్చి అబ్బురపరిచేలా హొయలు పలికించింది. ఈ పాట సోకాల్డ్ మాస్‌ని ఉర్రూతలూగిస్తుందేమో మరి చూడాలి!

మొత్తంగా చూస్తే ఈ ఆల్బం నాకు బాగానే నచ్చింది. సంగీతం ఇంకొంచెం బలంగా ఉంటే సిరివెన్నెల భావాలు మరింత గొప్పగా పండేవేమో అనిపిస్తుంది. ఒక్కసారి తప్పకుండా వినొచ్చు, పదే పదే వినాలంపించే పాటలూ కొన్ని ఉన్నాయి (నాకవి: “ఒక లైఫ్”, “అయ్యో అయ్యో” అన్న గీతాలు). ఆ మాత్రం చాలేమో ఈనాటి సినిమా అల్బంలకి! ఈ సినిమాలో పాటలని యూట్యూబులో ఇక్కడ వినొచ్చు:

బాజీరావ్ మస్తానీ – గీత్ సుహానీ!

డబ్బింగ్ సినిమా పాటలనగానే, అదీ హిందీ నుంచి అయితే, తెలుగుభాషా చిత్రవధకి శ్రోతలు సిద్ధపడి ఉంటారు! డబ్బింగ్ పాటల్లో తెలుగు అంత కృతకంగా ఉండడానికి సంగీత దర్శకుడూ, దర్శకుడూ వగైరా వాళ్ళ పాత్ర అంతో ఇంతో ఉన్నా నింద మాత్రం ఎప్పుడూ పాటల రచయితకే వస్తుంది! కొన్నిసార్లు తెలుగు అనువాదం అస్సలు సరిగ్గా కుదరనప్పుడు, శ్రోతలు రచయితకి ఓ దండం పెట్టి తమిళంలోనో హిందీలోనో ఉన్న ఒరిజినల్‌ని వింటూ సంతృప్తిపడతారు. అయితే డబ్బింగ్ పాటలో కూడా తెలుగులా వినిపిస్తున్న తెలుగుని విని, ఎంతో అందంగా ఉన్న భావాలకి పరవశించి, అంత అద్భుతంగా రాసిన రచయితకి నిజమైన గౌరవవందనాలు సమర్పించే సందర్భాలు అరుదుగా వస్తూ ఉంటాయి! అలాంటి గౌరవాన్ని “బాజీరావ్ మస్తానీ” చిత్రానికి రాసిన పాటలద్వారా శ్రీ. రామజోగయ్య శాస్త్రి గారు దక్కించుకున్నారు. ఆ చిత్రంలోని ఓ చక్కని ప్రేమగీతాన్ని ఈ వారం పలకరిద్దాం!

“బాజీరావ్ మస్తానీ” ఓ చారిత్రాత్మక కథకి చేసిన కల్పన. మరాఠా యోధుడు బాజీరావ్‌కి, మస్తానీకి మధ్య సినిమాలో చూపించిన ప్రేమకథ నిజంగా జరిగిందా లేదా అన్నది అంత ముఖ్యం కాదు. వాళ్ళిద్దరి మధ్య ప్రేమని సినిమాలో ఎంత అందంగా, కళాత్మకంగా చూపించారో, ఈ పాటలో మస్తానీ తన హృదయాన్ని ఎంత ఆర్తిగా నివేదించుకుందో అన్నదే ముఖ్యమైన విషయం సాధారణ ప్రేక్షకుడికి. ఈ సినిమాకి ఎంతో ముఖ్యమైన ఇలాంటి పాటలో తన గీతరచనా ప్రతిభని సంపూర్ణంగా ప్రదర్శించి, ప్రేక్షకుడికి పూర్తి సంతృప్తి కలిగించిన ఘనత రామజోగయ్య శాస్త్రి గారికి దక్కుతుంది.

శాస్త్రిగారు ఈ సినిమాలోని అన్ని పాటలూ చాలా అందంగా రాసినా, ఈ పాటకంటే కవిత్వం ఎక్కువ ఉన్న పాటలు సినిమాలో ఉన్నా, ఈ పాటే ఆయనకి వన్నె తెచ్చేది. ఎందుకంటే ఈ పాట రాయడం అంత సులభమేమీ కాదు. ఒరిజినల్‌లో ముందు మరాఠీలో వచ్చే సాకీ, తర్వాత హిందీలో మధురంగా వినిపించే పల్లవీ చరణాలు, చివర్లో ఉర్దూలో వచ్చే ఖవ్వాలీ…ఇలా పాట నడకంతా విభిన్నంగా సాగుతుంది, ముగ్గురు గీతరచయితలు (హిందీ భాగాన్ని రాసిన జంటకవులు సిద్ధార్థ్ – గరిమలను ఒకరిగా పరిగణిస్తే) రాశారు ఆ పాటని. అలాంటి పాటని తానొక్కడే మొత్తం రాసి మెప్పించడం, క్లిష్టమైన మరాఠీ సాకీని కూడా తెలుగులో ఒప్పించేలా రాయగలగడం శాస్త్రి గారికే చెల్లింది!

పాట సాకీ అద్దాల మేడలోని కళామందిరానికి విచ్చేస్తున్న మస్తానీ అందాన్నీ, ఔన్నత్యాన్నీ కీర్తిస్తూ సాగుతుంది

సాకీ:
దివినించి జారె జర జరా
కలికి అప్సర కలల తెమ్మెర!

కోరస్: జారే ఇలకు జారే దివినించి జారే

పగడాల సొగసు దొంతర
నచ్చిన కళ్ళలో విచ్చిన కెందామర!

కోరస్: జారే ఇలకు జారే

మరువాల పవనంలా
పరువాల దవనంలా
అరుదెంచెనీ వెన్నెల!

కోరస్: అరుదెంచే చూడు! అరుదెంచే చూడు! అరుదెంచే మహరాణీ!

ఆ అమ్మాయి అందంలో అప్సరసే! అయితే “కలికి” (చక్కనైన) అని శ్రేష్ఠమైన విశేషణాన్ని వాడి అందానికి హుందాతనాన్ని అద్దారు రచయిత. అటువంటి సుందరిని చూస్తే కలలు చల్లగాలిలా (తెమ్మెర) తాకవు మరి! సిగ్గెరుపో లేక మేనెరుపో మరి ఎర్రని పగడాల దొంతరలా ఉందట ఆమె సోయగం! ఎంత అందమైన ఊహ! ఆ అమ్మాయిపై మనసుపడ్డ వారి కళ్ళలో (నచ్చిన కళ్ళలో) ఆమెను చూసినప్పుడు ఎర్రకలువలు (కెందామరలు) విచ్చుకుంటాయట! ఆహా! ఆమె అందరికి కళ్ళకి అందే సోయగం కాదు, నచ్చిన, మనసిచ్చిన వారికే అందే అద్భుత దృశ్యం మరి! కేవలం కంటికే కాదు పంచేంద్రియాలకీ పులకింత ఆ సౌందర్యం! ఆమె వెంట మరువపు ఆకుల సుగంధం నడిచొస్తోంది. కాదు కాదు, పరువమే దవన పరిమళమై ఆమెను అంటిపెట్టుకుంటోంది (దవనము కూడా మరువము లానే సుగంధమూలిక). ఇలా పరువాల పున్నమిలా వచ్చి తన సోయగాల వెన్నెలని కురిపిస్తున్న ఆ సుందరి రాజసం చూస్తే మహరాణీ అని కీర్తించదూ జగమంతా?

మస్తానీ బాజీరావుకి ఆరాధనాపూర్వకంగా ఓ సైగచేసి పాట పాడడం మొదలుపెడుతుంది –

పల్లవి: (మస్తానీ)

కనులతో తీగలాగి పడేసావే మాయలో
వరంగా సోలిపోయా వలేసే హాయిలో!

బహుమానమై నీదానిగా తరించా ప్రేమలో
వద్దన్నా ప్రపంచం జన్మం నీకు సొంతం

అదో వెర్రి ప్రేమై నిన్నే చేరుకున్నా
కళ నీవే కాంతి నీవే మస్తానీ శ్వాసలో!  

ఈ ప్రేమ మాటగా వెలికిరానిది, మాటల్లో చెప్పలేనిది. అయితే అతని కళ్ళలో తనపై ఆరాధన కనిపిస్తూనే ఉంది. అతనిలో తన పిచ్చిప్రేమని చూసి నవ్వుకోకుండా అర్థం చేసుకునే ఓ హృదయాన్ని చూసింది. అందుకే అతనికి దాసోహమైంది. “నీ చూపులనే తీగలతో నన్ను మెల్లగా లాగి ఈ ప్రేమ మాయలో పడేశావు! నన్ను వలేసి మరీ లాగిన ఈ వరమైన హాయిలో ఉండిపోనీ” అంటోంది! ఈ భావం ట్యూన్‌లో ఎంతందంగా వినిపిస్తుందో (ముఖ్యంగా “వరంగా సోలిపోయా” అనే లైను)!

తన ప్రేమని లోకం ఒప్పుకోదని తెలుసు, ఎన్నో ఇబ్బందులు ఎదురవుతాయని తెలుసు. అయినా, “నీ ప్రేమే నాకు బహుమానం! ఈ జన్మ నీకు సొంతం, ఎవరిని ఎదిరించైనా సరే నిన్ను చేరుకుని నీ ప్రేమలో తరిస్తాను” అంటోంది. నిజమైన ప్రేమకి ఉండే ధైర్యం అది. గుండెల్లో ప్రేమరూపాన్నీ, ఊపిరిలో ధైర్యాన్నీ నింపుకున్నది ప్రేమవుతుంది కానీ కేవలం కనులలో కలలు ఒంపుకున్నది కాదు! “నా బ్రతుకులో (శ్వాసలో) కళా కాంతీ అన్నీ నీ వల్లే! కలగన్నా, మెలకువలో ఉన్నా ప్రతి తలపూ నీదే” అనేంతగా అతనికి తనని తాను అంకితం చేసుకున్న పిచ్చిప్రేమ ఇది.

చరణం (మస్తానీ)

ప్రియం తీయనైన అపాయం
కోరస్: ఎదంతా లిఖించావు గాయం కవ్వించే చూపుగా!

వలపై చేసినావే సహాయం
కోరస్: తపించే వయారం శమించే మలామూ నీవేగా

నిజమున్నది నీ కమ్మని కలలో (2)
జగాలే వినేలా సగంలా

కోరస్: నీ పేరే నాదిరా

ప్రేమ ఎప్పుడూ అపాయమే! తీయని అపాయం, ప్రియమైన అపాయం! మస్తానీ విషయంలో నిజమైన అపాయం కూడా. ఐనా అన్నిటికీ తెగించిన ప్రేమ ఇది. ఈ అపాయం వలన కలిగేది గాయం. కవ్వించే చూపులతో మనసుపై చేసిన గాయం! అది జన్మంతా మాననిది. ఓ తీయని బాధగా, ఆహ్లాదమైన ఆరాటంగా మిగిలేది. అయితే దానివల్ల ఓ సహాయమూ దొరికింది. అదేమిటంటే తపించే వయ్యారానికి ఊరటనిచ్చే లేపనం (మలాము) కూడా ఈ ప్రేమేనట! ఎంత చిత్రమో కదా! గాయమూ తనవల్లే, సహాయమూ తనవల్లే! ఏమిటో ఈ ప్రేమ!

కల నిజం కాదు ఎప్పుడూ. కానీ కొన్ని కలలే నిజంకన్నా గొప్పగా అనిపిస్తాయి. నిజమైన జీవితాన్ని కలగా మారుస్తాయి. కలలోని జీవితాన్ని నిజం చేసేలా ప్రేరేపిస్తాయి. ఆ స్ఫూర్తితోనే సాగుతోంది మస్తానీ. “జగం వినేలా చాటి చెప్పనీ! నువ్వు నావాడివి! నేను నీలో సగం అయ్యి తీరుతాను” అని నిశ్చయంగా చెబుతోంది. నీ ప్రియురాలిగా ఉంటూ తీపిని మాత్రమే పంచుకోవడం కాదు, నీ ధర్మపత్నిగా మారి జీవితంలో కష్టసుఖాలను పంచుకోవాలన్నదే నా ఉద్దేశ్యమని చాటిచెప్తోంది!

ఖవ్వాలీ (బాజీరావ్):

చెలి పాలపుంతలా మెరిసావే
బ్రతుకంత జిగేలై కలగలిసావే
పులకింత నింపి మనసు బంతినెగరేసావే
నా సిరి నీవే, మాధురి నీవే
నేలంతా గెలిచాననిపించే కేరింతయ్యావే

బాజీరావ్ ఇప్పటి వరకూ మౌనంగా ఉన్నాడు పాటలో! ఒక అపురూప సౌందర్య రాశి, ఒక అద్భుత మానధన రాశి కళ్ళముందు మెరిస్తే మాటలెలా వస్తాయి! కానీ అతని గుండె స్పందిస్తోంది, మౌనంగా పాట పాడుతోంది. తన చెంత మెరిసిన పాలపుంత, బ్రతుకంతా జిగేలనిపించే ప్రేమ పులకింత అని తెలుసు! ఆ పులకింత నిండిన మనసు ఉండబట్టలేక బంతిలా ఎగిరెగెరి పడుతోందట! ఇప్పటి వరకూ యుద్ధాలు గెలవడం, రాజ్యాలు ఏలడమే జీవితం అనుకున్నాడు కానీ కాదు. సిరి అంటే మస్తానీ, జీవితంలో మాధుర్యం అంటే మస్తానీ. తన ప్రేమ ఉంటే చాలు ప్రపంచాన్నంతా జయించినట్టే. నిజమే కదా, ప్రేమలో సమస్తం దొరుకుతుంది, ప్రేమలో విశ్వం తనని తాను చూసుకుంటుంది!

ప్రేమ మహిమ తాకిన రెండు హృదయాలని రామజోగయ్య శాస్త్రి గారు అద్భుతంగా ఆవిష్కరించిన వైనాన్ని పాట వింటేనే కానీ పూర్తిగా తెలుసుకోలేం! “సంజయ్ లీలా బన్సాలీ” మధుర స్వరకల్పనలో, శ్రేయా ఘోషల్ మధురాతిమధురమైన గాత్రంలో ఈ పాటని ఇక్కడ విని కాసేపు ప్రేమ నీడలో సేద తీరండి!

(తొలి ప్రచురణ సారంగ పత్రికలో)